درحالي که رسانه هاي غربي-عربي اين گونه القا مي نمودند که اسلام ترکيه اي مي تواند جوابگوي نيازهاي سياسي و اقتصادي کشورهاي منطقه درمقابل مدل حکومتي مردم سالاري ديني باشد اما با اعتراضات وسيع مردمي سياست تقويت “اسلام آمريکايي” با سد امتناع ميليوني مواجه شد.

روزهاي پس از انقلاب در تونس و مصر بود که يک سوال اساسي ذهن مردم اين کشورها و تمامي جهان را به خود مشغول کرد، مدل حکومتي پس از انقلاب چه خواهد بود؟

اين سوال به سرعت در محافل خبرنگاري و دانشگاهي جهان اسلام به خصوص شمال آفريقا مطرح مي شد و جواب هاي گوناگوني به آن داده مي شد. در مجموع دو نوع حکومت براي اين کشورها مي توان متصور بود نظام سکولار و نظام ديني.

تقابل مردم سالاري ديني با لائيسم و سکولاريسم

در نظام سکولار دو نوع حکومت مطرح بود: اول نظام لائيک با حاکمان غير ديني و حتي ضد اسلامي و دوم نظام اسلام سکولار (اسلام آمريکايي) با حاکمان ديني و نظام حاکم با اسلام حداقلي و فردي.

در نظام ديني نيز تنها نظام جمهوري اسلامي با مدل حکومتي مردم سالاري ديني خود را به مردم اين کشورها معرفي کرد.

براي نظام سلطه، ايجاد ليبرال دموکراسي براساس لائيسم مطلوب ترين نوع حکومت بود ولي به دليل حمايت طولاني مدت کشورهاي دموکراتيک غربي از نظام هاي استبدادي در منطقه اين مدل حکومتي مورد اقبال مردم قرار نمي گرفت.

در نتيجه غرب به سرکردگي آمريکا با همراهي سران کشورهاي مرتجع با استفاده از نظام رسانه اي خود به تبليغ نظام اسلام سکولار پرداختند و سعي کردند با معرفي مدل حکومتي ترکيه به عنوان نوع حکومت مطلوب اسلام سکولار به مقابله با جمهوري اسلامي بپردازند.

سفرهاي مکرر مقامات ترکيه به کشورهاي شمال آفريقا و تلاش هاي آشکار و پنهان مقامات اروپايي و آمريکايي براي حمايت از اسلام سکولار در آن روزها را مي توان در همين راستا ارزيابي کرد.

شکست اسلام سکولار پس از يک سال

در مجموع به دليل تلاش رسانه هاي عربي و غربي در القاي شيعه هراسي و ايران هراسي و همچنين عدم تبيين درست ابعاد جمهوري اسلامي براي مردم، کشورهاي مسلمان شمال آفريقا به دامن نظام اسلام سکولار غلتيدند. به بيان ديگر احزاب وابسته به اخوان المسلمين (به عنوان نماد اسلام حداقلي) از صندوق هاي راي خارج شدند.

اما پس از گذشت تنها يک سال امروز اعتراضات مردمي در ترکيه، مصر و تونس نشان از ناکارآمدي سکولاريسم و لائيسم دارد و درواقع آنچه که آمريکا و غرب درصدد تبليغ آن بودند امروز با اعتراض ميليوني مردم مسلمان منطقه مواجه شده است.

چرا غرب در برابر سقوط اسلام سکولار سکوت کرد؟

اما سوالي که امروز مطرح مي شود اين است که چرا غرب و آمريکا که در حوادثي کمتر از اين در آفريقا دست به مداخله نظامي مي زدند اين بار ساکت ماندند و نظاره گر تحولات شدند؟

جواب اين سوال در اين است که همچنان يک نظام مبتني بر لائيسم و حاکمان غيرديني در صدر خواسته هاي نظام سلطه به خصوص آمريکا است.

در واقع آمريکا و غرب امروز ديگر حتي نمي توانند يک نظام با اسلام حداقلي را بپزيرند. نمونه هاي ديگر اين رويکرد غرب را مي توان به حملات رسانه اي اروپايي ها و آمريکايي ها به دولت اردوغان در اعتراض اخير ترکيه دانست.

امروزه گفتمان نظام سلطه آن قدر نزول پيدا کرده است که ديگرحتي يک نظام سکولار مانند نظام بشار اسد که رابطه خوبي با اروپا دارد، را هم نمي تواند تحمل کند و تنها يک دولت کاملا وابسته و گوش به فرمان آن هم به طور کامل غيراسلامي را مي تواند در غرب آسيا و شمال آفريقا بپذيرد.

سخن آخر

امروز کشورهاي منطقه نياز به مدل حکومتي جديدي دارند تا با استفاده از دولت و مجلسي برآمده از راي مردم ضمن احترام به ارزش هاي اسلامي، مشکلات اقتصادي را حل نمايند.

درسي که همه بايد از اين مساله بگيرند آن است که در همه کشورهاي عربي، طيف هاي متنوعي وجود دارد و براي حاکميت در اين کشورها، به نظام حکومتي نياز است که بتوانند با همه اين طيف ها کنار آمده و کشور خود را به ساحل امن برسانند.

منبع:بوتيا نيوز